• "Denkend aan Holland
    zie ik brede rivieren traag door
    oneindig laagland gaan..."

    Scroll

    Of het nu komt door Hendrik Marsmans veelvuldig geciteerde dichtregels, of dat er mogelijk andere beweegredenen te bedenken zijn die vele naar Nederland terugkerende expats naar onze, in het door de dichter beschreven landschap - nabij rijen ondenkbaar ijle populieren - in de geweldige ruimte verzonken, boerderij hebben weten te leiden.

    Want, of u nu voor een grote bierbrouwer, een zuivelcoö-peratie, een elektronicagigant, in olie & gas heeft gewerkt, in de watersector, de vleesindustrie, de aardappelhandel, de hotellerie, bagger, scheepvaart of zelfs voor buitenlandse zaken actief was, en of dit nu in Noord- of Zuid-Amerika, Hong Kong, Singapore, Dubai, Afrika, Rusland, Zwitser-land, of wellicht op een paradijselijk tropisch eiland was, voor u allen gelden dezelfde uitdagingen.

    Helaas gaat de langverwachte terugkeer toch vaak gepaard met onverwachte en kommervolle beslommeringen rondom een in regelgeving versmoord - ogenschijnlijk

    uiterst rigide - bankwezen, en een vanuit fiscaal perspectief wel heel erg guur ogend klimaat: bankrekeningen zijn niet te openen, een hypotheek verkrijgen blijkt een ware uitputtingsslag, en het kruisverhoor dat men denkt af te moeten nemen over de herkomst van uw met hard werken & spaarzaamheid zorgvuldig bijeengegaarde vermogen - en de daarover te verwachten belastingheffing - ogen al helemaal buitensporig:

    Bij Oosterlaar Verhoeven heeft men - gevormd door de vele ervaringen van en met gelijkgestemden - in nauwe samenwerking met geaffilieerde fiscalisten, accountants en notarissen een model weten samen te stellen dat vraagstukken met betrekking tot vermogen, fiscaliteit, financiering, nalatenschapsplanning en mogelijke juridische kwesties op een dusdanige wijze heeft geintegreerd dat dit, naast een vaak buitengewoon constructieve oplossing, een plezierige en zorgeloze terugkeer naar deze - jaren na Marsmans lofzang - nog immer wonderschone en laaggelegen delta met zich mee zal brengen.

  • "Vermoedelijk de
    enige turbo met een
    positief rendement"

    Scroll

    In 1975 introduceerde Porsche haar inmiddels iconisch geworden 930 Turbo. Voor de lieve som van f 90.000,-(€ 40.840,-), destijds de prijs van een nette eengezinswoning in een van de betere buurten, kon men overgaan tot de aanschaf van een fonkelnieuw - bij voorkeur - zilvergrijs exemplaar. Een fikse investering, maar daarvoor kreeg je ook wat: noviteiten als airconditioning, getint glas, elektrische ramen, lederen bekleding en koplampsproeiers; maar ook verbrede achterwielkuipen, maar liefst 260 pk op de achterwielen en bovenal een buitenproportioneel grote achtervleugel die ogenschijnlijk in ieder geval de suggestie van viriliteit moest wekken.

    Dat de aanschaf van deze Porsche 930 Turbo - ondanks haar veelzeggende koosnaam "the Widowmaker' - achteraf een prima investering is geweest, blijkt wel nu er - inmiddels 47 jaar later - grif € 160.000,-betaald wordt voor een goed geconserveerd exemplaar Wellicht dat het bovenstaande de ABN-AMRO in 2004 heeft geinspireerd om voor een van haar beleggingsproducten de naam Turbo te laten registreren.

    Turbo's, ook wel bekend onder vergelijkbare namen als Speeders, Sprinters of Boosters, et cetera, zijn beleggings-

    producten waarbij men met een relatief kleine inleg kan speculeren op een koersdaling (Turbo short) of koersstijging (Turbo long) van een onderliggend aandeel. De uitgevende bank verstrekt een effectenkrediet van pakweg een factor 5 op de inleg, waarover de klant rente betaalt, en dat voor de uiteindelijke acceleratie van deze Turbo moet gaan zorgen.

    Uit recent onderzoek van de AFM blijkt dat 64% van de particuliere beleggers verlies lijdt op een Turbo, en wanneer men vaker in Turbo's handelt, loopt dit op tot maar liefst 88%. Voor de AFM reden om de verkoop van Turbo's strikter te reguleren. Waarom men dan toch nog in Turbo's wil beleggen, blijft ons allen verbazen; misschien is het de hebzucht, spanning, de wens naar snel en gemakkelijk geld, hoge rendementen, of de associatie met de iconische Porsche compleet met achtervleugel en alles wat daarbij hoort?

    Overigens zou een investering van f 90.000,- in 1975 in een wat saaie, behoedzame en goed gespreide portefeuille in de MSCI World Index momenteel circa 4,4 miljoen Euro's waard zijn, goed voor maar liefst 27 glimmende Porsches. Het effect van samengestelde interest, rente op rente; en dat alles dan ook nog zonder piepende banden, ijzingwekkende acceleratie en uitbundige vleugels.

  • Scroll

    "En als ze de zaak nu eens niet overnemen?"

    Te midden van de weldadige omhelzing van een langverwachte vakantie, ontspannen onder een parasol met een verfrissend glas binnen handbereik - begeleid door het monotone getjirp van krekels als achtergrondmuziek - dwaalt uw blik rustig over de zinderende sinaasappelboomgaard waarin uw nageslacht zich vermaakt in het verkoelende zwembad. Uw kroost, uw betoverende prinsjes en beeldschone prinses: uw alles, uw meest dierbare bezit, de kroon op en zin van uw bestaan. De wijn, de warmte en het lieftallige schouwspel roepen een zekere sentimentaliteit op, waardoor een spontaan opwellend traantje discreet weggepinkt dient te worden.

    Al mijmerend dringt de vraag zich op: wie zal uiteindelijk de zaak overnemen? Zal het de oudste zijn, ondanks zijn soms wat overenthousiaste gedrag? Of wellicht de dromerige middelste, of uiteindelijk toch de jongste? Terwijl uw lome overpeinzingen aanhouden, ziet u haar al in de directiekamer, - gekleed in een charmant mantelpakje en het haar elegant samengebonden in de haar zo kenmerkende paardenstaart. Of zouden ze er misschien alle drie wel zin in hebben?

    Wat zou dat toch verrukkeljk zyn, broers en zus in het familiebe-drijf, al het goede verzameld! En alle drie - net zoals uw oom en vader in de jaren '70 - in een glimmende Mercedes met opeenvolgende kentekens voor de kantooringang, naast een rij glanzend gepoetste bestelbusjes waarop - net als op de gevel - de familienaam nog altijd prominent prijkt, met het door u ontworpen logo als passende apotheose. Terwijl u zich dan zo nu en dan - minzaam glimlachend, bedaard en overduidelijk genietend van uw pensioen - bij de receptioniste vervoegt en zij met bijna onverholen bewondering laat weten dat 'meneer' is gearriveerd.

    Wat een zaligmakend toekomstbeeld...

    Maar wat als uw kinderen onverhoopt toch besluiten om een andere droom na te leven en uiteindelijk niet kiezen voor de overname van de voorouderlijke distilleerderij, machinefabriek of het met veel liefde en inspanning groot geworden aannemers-bedrijf? Wat als ze dan toch een carrière najagen als energetisch therapeut, balletdanser, influencer of - onverhoopt - een van overheidswege gefaciliteerde betrekking ambiëren? En natuurlijk gunt u ze het allerbeste; het is en blijft uiteraard bovenal het belangrijkste dat ze gelukkig worden, toch? Maar een beetje begrip en waardering voor al die decennia van bloed, zweet en tranen die u - en uw voorvaderen voor u - hebben geinvesteerd om te komen tot waar we nu staan, dat is toch ook niet te veel gevraagd?

    Stel dat u in dat geval onverhoopt aan een derde zou moeten verkopen, bijvoorbeeld aan een van de medewerkers, of wellicht een private equity-partij? Wat gaan ze dan doen met uw naam, uw medewerkers, uw cliënten? En wat als die partij op enig moment niet helemaal de schoonheid van het - weliswaar in robuuste jaren 50-stijl opgetrokken, maar nog altijd prima functionerende - bedrijfsgebouw inziet, en voorstelt te verkassen? Het bijna hypotheekvrije pand waarvan u altijd had gehoopt dat de huurinkomsten u een welverdiend en fiscaal vriendelijk pensioen zouden opleveren?

    Verschrikt ontwaakt u - hevig transpirerend - uit uw zonnige overpeinzingen, hoofdpijn en overweldigende gevoelens van wanhoop en ongeloof maken zich van u meester, terwijl een zurige smaak uw mond vult; dat geeft op zo'n zonnige zo-mermiddag toch zomaar een heel ander beeld van financiële zelfredzaamheid na uw 67e...

    Wellicht toch eens aardig om naar een alternatieve oudedagsvoorziening te informeren?

  • "Nobody - and I don't care if
    you're Warren Buffet or if you're
    Jimmy Buffet - nobody knows if
    a stock is going to go up, down,
    sideways or in circles.
    It's all a fugazi."

    Scroll

    De quote is van Mark Hanna, in de film 'The Wolf of Wallstreet' op magistrale wijze vertolkt door Matthew Mc Conaughly. De vriendelijk lachende jongeman voor het schoolbord is professor Eugene S. Fama. Twee legendarische beleggers en ogenschijnlijk twee uitersten, die - verrassend genoeg - onafhankelijk van elkaar, en onmiskenbaar vanuit verschillend perspectief, dezelfde boodschap verkondigen.

    Allereerst Mark Hanna, de vleesgeworden verpersoonlijking van alles wat er verdorven en immoreel is in de branche. In voornoemde film delibereert Hanna in de onvergetelijke lunchscene tegenover zijn pupil onder ritmisch borstgeroffel over het nut van verkwikkende spiritualia, dagelijkse masturbatie - en getuige bovenstaande quote - de zinsloosheid van voorspellingen over de aandelenmarkt.

    Over dit laatste onderwerp publiceerde de econoom en latere Nobelprijs-laureaat, professor Eugene Fama, in 1970 zijn Efficiënte-markthypothese. Hierin stelt hij dat het onmogelijk is om structureel betere beleggingsresultaten te

    behalen dan gemiddeld, anders dan door geluk. Dit omdat alle informatie al in de koers verwerkt zit, die zich als een "random walk" - een willekeurig loopje - over de beurs beweegt.

    Aanvankelijk werd de stellingname van Fama met de nodige scepsis ontvangen, temeer omdat er hiermee behoorlijk werd gemorreld aan het verdienmodel van banken, verzekeraars, vermogensbeheerders, fondshuizen en alle overige connaisseurs; want wie heeft er nog dure onnavolgbare producten nodig wanneer die uiteindelijk toch niet beter renderen? Inmiddels is zijn theorie onder wetenschappers en professionele beleggers al sinds jaar en dag onomstreden, wat feitelijk inhoudt dat veel van al het nieuws en profijtelijks dat er nog altijd jubelend en extatisch door banken, verzekeraars en alle overige specialisten wordt aangeboden - om met de woorden van Hanna te spreken - niets meer of minder dan een fugazi* is.

    Beleggen volgens de theorieën van Eugene Fama is al sinds jaar en dag de norm bij:

    *Fugazi: Amerikaans-Italiaanse slang voor nep of bedrieglijk.

  • Rendement ontstaat vaak waar je het niet zou verwachten

    Mocht u voornemens zijn om 's winters Finland te bezoeken, dan is enige verdieping in 's lands cultuur en gebruiken zeker aanbevelenswaardig, en hoe kan dit beter dan door de bereiding en nuttiging van het nationale gerecht Hirvipaisti.

    Het gerecht laat zich betrekkelijk eenvoudig bereiden: Men neme een goed stuk van een bij voorkeur eigenhandig geschoten eland; het maakt niet zoveel uit welk stuk, een stuk bil leent zich bijvoorbeeld uitstekend voor dit gerecht. Hak dit in kleine stukjes en voeg daar een even grote - eveneens in stukjes gehakte - hoeveelheid varkensvlees aan toe. Voeg daarna water, zout, peper, ui en eventueel een beetje tijm naar smaak toe. Laat het geheel een dag rusten en vervolgens circa 24 uur sudderen in een ovenschaal of pan in de houtoven van uw blokhut. Laat het even afkoelen, dien op en spoel het volgens goed Fins gebruik weg met enkele glazen Finlandia wodka.

    Het is hierbij wel raadzaam te vermelden dat het gerecht - naast een tamelijk indringende geur - in combinatie met de te nuttigen wodka bij constipatie een uiterst probaat middel blijkt, waardoor enige voorzichtigheid met betrekking tot de inname hiervan is geboden.

    Mocht u deze waarschuwing over het hoofd hebben gezien, dan zult u zich na consumptie weldra moeten verontschuldigen om met gezwinde spoed een weg door de metershoge sneeuw te banen om de verderop gelegen Ulkovessa - het buitentoilet - te bereiken. Volgens eveneens goed Fins gebruik is dit zo nostalgisch ogend gemak niet aangesloten op het diepriool, maar voorzien van een fors formaat roestvrijstalen emmer die na gebruik - ten behoeve van het verteringsproces - met een chemisch goedje dient te worden besprenkeld; om vervolgens met een mengsel van dennennaalden en zand te worden afgedekt, dit in verband met de buitengewone aantrekkingskracht die een en ander kan hebben op de aldaar aanwezige beren.

    Dit tafereel zal zich naar verwachting enkele malen herhalen, totdat u koud en uitgeput, wellicht tot de ontdekking zult komen dat er geen papier meer op de rol zit en u in de haast uw iPhone in de meters verderop gelegen blokhut heeft laten liggen. Hierdoor zal hulp naar alle waarschijnlijkheid voorlopig uitblijven; iets dat zeker in verband met hoorbaar gesnuffel rondom uw Ulkovessa zomaar tot benauwende momenten zou kunnen leiden.

    Het zou natuurlijk zo kunnen zijn dat een jonge ambitieuze ingenieur van de nabijgelegen bandenfabriek Nokia zich midden jaren '70 in vergelijkbaar precaire situatie bevond en op dat moment op het idee is gekomen dat het wellicht niet geheel onaardig zou kunnen zijn wanneer men - ter beperking van al dit leed - middels een telefoontje of tekstberichtje de in de blokhut achtergebleven familieleden of vrienden zou kunnen bereiken. Zich niet realiserend dat deze openbaring ruim 20 jaar later tot een ware beursex-plosie zou leiden.

    Zo steeg de Finse beurs - met daarop het aandeel Nokia als meest dominante fonds - in 1998 met maar liefst 105%, en vervolgens in 1999 met nog eens 196%. Om vervolgens in de jaren daarna fors weg te zakken, vanaf 2005 weer te pieken en na 2007 weer fors te dalen, et cetera, cetera. Dat deze ontwikkeling en volatiliteit zich op de beurs van het immer rurale Finland zou kunnen voordoen had niemand kunnen bevroeden. Evenals dat niemand had kunnen voorspellen dat de Turkse beurs in 1999 met 312% zou stijgen, of de Noorse beurs in 2009 met 81 %; alles uiteraard gevolgd door evenzovele correcties en teleurstellingen.

    Rendement laat zich nu eenmaal niet eenvoudig vinden, en zeker niet voorspellen; niet op het niveau van landen en sectoren, en al helemaal niet op het niveau van individuele aandelen. Beleggers die investeren in een gestructureerde en wereldwijd gediversifieerde portefeuille zullen waarschijnlijk eerder de gewenste rendementen behalen, ongeacht waar deze zich in enig jaar voordoen. Een diversificatiestrategie verkleint bovendien het risico dat er te zwaar wordt belegd in een land of aandeel dat in een bepaald jaar bijzonder slecht presteert. Want laten we eerlijk zijn, we weten natuurlijk allemaal wel hoe het met het Finse avontuur is afgelopen.